Allah Təala göndərdiyi peyğəmbərlərə (ə.s.) müxtəlif nişanələr vermiş və bu nişanələr sayəsində Onlar, peyğəmbərlik iddiasını isbat etmişlər. Xüsusi İlahi nişanələr peyğəmbərlərlə digər insanları fərqləndirən əsas meyarlardan biridir və iddiaçıların iddiasının sübutu üçün gərəklidir.  Buna misal olaraq Şuəra surəsi, ayə 43-47 ayələrinə baxmaq kifayət edər. Həzrəti Musa Peyğəmbəri (ə.s.) və sehirbazları məlum bir gündə Fironun sarayına topladılar. Həzrəti Musa Peyğəmbər (ə.s.) ilk öncə onlara “nə atacaqsınızsa atın” deyib mübarizəyə çağırdı. Onlar, iplə göz-bağlayıcı ilan görüntüsü göstərdilər. Bunun müqabilində Həzrəti Musa (ə.s.) öz əsasını yerə atdı və əsa onların düzəltdikləri həqiqi olmayan şeyləri uddu. Sehirbazlar bunun həqiqi möcüzə olduğunu dərk edib, Fironun sarayında Həzrəti Musa Peyğəmbərə (ə.s.) iman gətirdilər.

Allah Təala Maidə surəsi 110-cu ayəsində İsa Peyğəmbərə (ə.s.) verdiyi ilahi nişanələri sayır və Onun (ə.s.) peyğəmbərliyinə dəlil olaraq vurğulayır.

Qəmər surəsi 1 və 2-ci ayələrdə isə Muhəmməd Peyğəmbərin (s.ə.a.s.) ayı parçalamasından və bu işin ilahi nişanə olmasını bizə bəyan edir.

Həqiqi peyğəmbərlərin digər xüsusiyyəti isə öz təbliğində qəti olmağı və hətta öz həyatı bahasına baxmayaraq peyğəmbərlik iddasından üz döndərməməsidir. Necəki, İbrahim Peyğəmbər (ə.s.) oda atılmasına baxmayaraq öz təbliğindən əl çəkmədi. (Ənbiya surəsi, ayə 68)

Saxta peyğəmbərlər isə yuxarıda sadalanan ilahi nişanələrdən məhrum və öz təbliğatlarında qorxaq və təkzibkardırlar. Buna misal olaraq son 200 ildə, peyğəmbərlik iddiası edənlərdən Mirzə Hüseyin Əlini göstərmək olar. O, peyğəmbərlik iddiasında olmasına baxmayaraq çətinliyə düşdüyü zaman özünü müsəlman kimi göstərər və iddiasından dönərdi. (Bədii kitabı c.2 səh.142)